Kościół parafialny w Mrzygłodzie pw. Rozesłania Apostołów. Pierwsze wzmianki dotyczące istnienia Parafii Rzymskokatolickiej w Mrzygłodzie pochodzą z początków XV wieku. Obecny kościół jest pierwszą odnotowaną dokumentalnie świątynią powstałą w Mrzygłodzie. Budowla fundacji Władysława Jagiełły wzniesiona została w latach 1415 — 1424, jako wotum za zwycięstwo pod Grunwaldem. Kościół jest orientowany, jednonawowy, z węższym prezbiterium zamkniętym trójbocznie, z zakrystią oraz kruchtą. Pomimo licznych przekształceń w bryle świątyni, w dużym stopniu zachowuje ona pierwotne cechy, charakterystyczne dla gotyckiej architektury na terenie południowo - wschodniej Polski.

Wyposażenie ruchome wnętrza wydaję się być stylistycznie jednorodne, gdyż grupuje się wokół dominujących XIX-wiecznych nastaw ołtarzowych. Jednakże najstarszym obiektem jest kamienny portal zdobiący przejście z prezbiterium do zakrystii, wykonany w 1 połowie wieku XVI. Jest on jedynym przykładem artystycznego opracowania architektonicznego detalu we wnętrzu kościoła, zaś znak kamieniarski umieszczony na nadprożu pozwala powiązać go z konkretnym warsztatem kamieniarskim. Równie interesujący jest obraz z przedstawieniem Chrystusa Króla, sygnowany literami I.S. oraz S.L. oraz datą 1660. Powstanie jego należałoby powiązać z malarzem pochodzenia krośnieńskiego. Niemniej jednak zagadkowe jest umieszczenie przez artystę na powierzchni obrazu dwóch takich samych herbów szlacheckich, o czeskim pochodzeniu - Poraj. Zarówno sygnatury, jak i herby wnoszą wiele do nauki, lecz dopiero odpowiednie rozpoznanie i konkretna analiza umożliwi pełną interpretację zamysłu artysty. Równoczasowy z tymże obrazem jest krucyfiks ołtarzowy o stylistyce barokowej, zaskakujący poprawnością anatomiczną, przy jednoczesnym wprowadzeniu dynamiki typowej dla epoki. Także XVII-wieczna wydaje się być kropielnica, ustawiona obecnie w kruchcie kościoła. Jej opracowanie estetyczne jest jednak tak ponadczasowe, że niejako utrudnia jej precyzyjne datowanie. Stylistykę późnego baroku reprezentuje chrzcielnica o puklowanej czaszy i ażurowej pokrywie z liśćmi suchego akantu. Powstanie jej przypada na 1 połowę XVIII wieku. Z tego stulecia pochodzą także dwa krucyfiksy o cechach ludowego baroku, wykonane w miejscowych warsztatach. Obydwa wydają się różne, jednakże ich wspólną cechą jest niezwykle naturalistyczne opracowanie, szczególnie szkieletu kostnego. W drugiej połowie XIX wieku wykonano trzy nastawy ołtarzowe do kościoła. Posiadają one wspólne cechy, pozwalające powiązać ich powstanie z jednym warsztatem snycerskim.